Voetletsel: Morton’s neuroom

De belangrijkste klacht is pijn, meestal bij de kopjes van het derde en vierde middenvoetsbeentje. De pijn wordt vaak beschreven als brandend, stekend, krampend, of elektrische prikkeling in de tenen. De pijn neemt toe tijdens lopen, vooral bij dragen van strakke schoenen en vermindert als de schoen wordt uitgedaan en bij massage van de voet. Verder hebben patiënten het gevoel dat er ‘”iets zit”’ of “iets verschiet”. Vaak is er ook een doof gevoel in de twee tenen die grenzen aan het Morton’s neuroom. De aandoening komt veel vaker voor bij vrouwen dan bij mannen en meestal slechts aan 1 voet.

Het uitvragen van de klachten en het lichamelijk onderzoek is bijna altijd voldoende voor het stellen van de diagnose. Vaak wordt een röntgenfoto gemaakt, vooral om andere aandoeningen uit te sluiten. Aanvullend onderzoek zoals echo of MRI is bijna nooit nodig en bovendien niet erg geschikt om het neuroom aan te tonen. Hoe behandel je een Morton’s neuroom? Niet-operatieve behandelingen: Bij een groot deel van de patiënten zullen de klachten zonder operatie voldoende kunnen verminderen; de eerste behandeling is daarom bijna altijd niet-operatief. Door dragen van brede schoenen kan de prikkeling van de zenuw verminderen waardoor het herstel mogelijk is. Bij een doorgezakte voorvoet kan een steunzool de middenvoetsbeentjes omhoog brengen en meer ruimte geven tussen de kopjes. Daarnaast kan een injectie met een ontstekingsremmer (corticosteroïd) en pijnstiller de prikkeling in het zenuwtje verminderen.

Als de niet-operatieve behandeling onvoldoende soelaas biedt, kan er een operatie gedaan worden. Dit gebeurt in het Park Medisch Centrum meestal via een dagopname, maar kan ook in een enkel geval onder plaatselijke verdoving gebeuren. Er wordt een snee gemaakt aan de bovenzijde van de voet op de plaats van het Morton’s neuroom, tussen 2 tenen in. De bandjes die de kopjes van de middenvoets-beentjes met elkaar verbinden worden doorgesneden om de zenuw meer ruimte te geven. Dit heeft geen consequenties voor de stabiliteit van de voet.

Het Morton’s neuroom wordt verwijderd samen met een stuk van de zenuwtakjes, dit om te voorkomen dat de verdikking (snel) terugkomt. Dan wordt de huid weer gesloten met niet-oplosbare draad. Er wordt een drukverband aangelegd dat 2dagen moet blijven zitten. Het verwijderde stukje zenuw wordt altijd voor microscopisch onderzoek opgestuurd. De eerste 2 weken is relatieve rust nodig om de wond te laten genezen, maar de voet mag wel belast worden. Na 2 weken worden de hechtingen verwijderd en wordt de uitslag van het microscopisch onderzoek besproken. De geopereerde (voor-)voet kan nog enkele weken wat dik blijven, dit is een normaal verschijnsel. Ook kan het gevoel in de 2 tenen die grenzen aan het Morton’s neuroom (rood gearceerd deel) tijdelijk of blijvend verminderd of verdwenen zijn: er zijn immers zenuwtakjes weggehaald.